~अनिलकिशोर घिमिरे~
कालो सुनको पहाडमा
सल्लाघारी ढकमक्क छ
दाजुभाइहरू खानीभित्र छट्पटिएका छन्
कराही घोप्टिए जस्तो कालो थुम्कोबाट
मुठीभर ठेकेदार दिनका दिन
भोजको महोत्सव मनाइरहेका छन्
सरदारको हातबाट पैसा बुझ्दा
मेरा दाजुभाइको फुटेका हातहरू र
खिइएका पैतलाले
एक दिन त मस्ती गर्नेछन्
फेरि महिनाभरको बिचल्ली
कसले बुझोस् ?
कसले सुनोस् उनका परिवारको
पीडादायी ढुकढुकी
मातृभूमिको सञ्चालनको ठेक्का लिएकाहरू
धमाधम दाजुभाइहरू बिक्री गर्नमा
गौरव मानिरहेका छन्
पालैपालो राष्ट्रको ढुकुटीमा
रजाइँ गरिरहेका छन्
क्षितिजपारीबाट अब नयाँ हुँकार गर्जनु पर्छ
गुलाम मुठीहरूलाई स्वाभिमानको खातिर
स्पात बनाउनु पर्छ
सत्ता स्वार्थ, अनि भत्ताका भजनमन्डलीलाई
पर्दाफास गर्नु पर्छ
न्याय र समानताका
महानतम स्वीकार्यलाई संस्थागत गर्नु पर्छ
युवा ढुकढुकीलाई राष्ट्र निर्माणको
जग बसाल्न हौसाउनु पर्छ
सगरमाथाको उचाइमाथि
दुष्टहरूको रजाइँ हुन थाल्यो
गोर्खालीको नाममा, विस्तारवादको स्वार्थमा
कति बुट बजार्नु ?
मयुर नाच्ने रमणीय
मैदान जोगाउनु आउ है दाजुभाइ
यहाँ श्रम, पसिना बगाए पुग्छ
रगत तिम्रो बच्नेछ
आउ कान्ला, अनि खेत खन्नलाई
तिम्रा यातना र आततायी दमनका
कथा सुन्दा मन कुडिएर आउँछ
प्यारो मातृभूमिमा तिमी
कुनै बेला मालिक वा शासक
बन्ने अधिकार छ, तर
दासताको साङ्लोमा कति
अल्झिएर बस्छौ ?
आउ तिम्रो, अनि हाम्रो
स्वतन्त्रताको लडाइँ लडौँ
कोइली, अनि चिबे चरासँग
गीत गाऔँ, नाचौँ
आफन्तको मायाँले
युग बदल्न गर्नेछ
परम्परागत माखेसाङ्लोलाई
चुँडाल्न उर्जा हुनेछ
प्यारो हिमाल, पहाड, अनि तराईको
बलियो एकता फुटाउन
तल्लीन छन् दुष्टहरू
हाम्रा धानका बाला झुल्न पाउने हुन् कि होइनन्
हाम्रा चौरीहरू कहाँ रमाउने होलान्
डाँफेहरू हाँस्ने पनि त ठाउँ नरहने होला
अनि, हामी बाँचेको सार के भयो र ?
सुन्दर नेपाल पनि एउटै नराख्ने भन्छन्
त्यो जाति र यो जातिको बहानामा
दाजुभाइबीच काटाकाट हुन दियौँ भने
हामी हाँसेको के सार भयो र ?
रेलको टकटक टिष्टा पार गर्दा
मन दुखेर आउँछ
अझै मेरो देश छुन नपाउने
विस्तारवादी हैकम सामु घृणा जागेर आउँछ
विद्रोहको झन्डा किन नफहराउने ?
सुस्ता, कालापानीको दृष्य हेर्दा लाग्छ,
राष्ट्रिय मुक्ति सङ्ग्राम किन नचलाउने ?
यसैले भन्ने पर्छ,
कोइला खानीमा आफ्नो खाल्डो आफै नखन
दाजुभाइ
विदेशी बचाउन बुट बजार्ने, अनि
सिठी फुक्ने मात्र होइन
वफादार नेपाली चौकिदार बनेर
मातृभूमिलाई कर्मभूमि बनाउ
अनि मात्र
तिमी, म र हामी मुक्त हुनेछौँ
(स्रोत : हाँक विक्ली – वर्ष ३०, अंक १० – Jan. 16, 2013 – २०६९ माघ ३ गते, बुधबार)
