~अरुणबहादुर खत्री “नदी”~
यो सानो झुपडीमा
पलेँटी कसेर मैले
दु:ख पीडा हटाउन
भनेर कविता कोरेको छु
मेरो मनभित्रको घाउमा
मल्हम लगाइदिने
तिमै नै हौ
निस्वार्थ र तटस्थ
भाव बोकी हिँड्ने
तिमी साँच्चिकै
कवयित्री हौ नि
जस्तो मलाई लाग्छ
घाम, पानी, आँधीको
सामना गर्ने तिमी
मनका वेदनाहरू
कविता कोरेर
निको पार्ने
कस्ती सुन्दरी छौ
है तिमी प्रिय
– सामाखुसी मार्ग, ९३५/५४,
काठमाडौं (नेपाल)
(स्रोत : घटना र विचार राष्टि्य साप्ताहिक – “इन्द्रेणी”)
