~सुरज कुमार मगर~
खरानीको धुलो झै निष्ठूरीको मन
उजाडीएको मन देख्दा लाग्थ्यो फडिएको बन
चाहनु चाहना मात्र रहेनछ् निष्ठूरीको लागि झन्
खरानीको धुलो झै निष्ठूरीको मन
मलाई थाहा थिएन मेरो माया बन्छ रोग
घाउँ भन्दा नि असहन हुन्छ भन्ने के थाहा वियोग
छोडि नजाने नभने चढाई दिन्थे आफ्नै भोग
मलाई थाहा थिएन मेरो माया बन्छ रोग ।
सोचेको थिए मेरो माया बाडिदैन भनि
तिम्रै पर्खाईमा जुनेली रातमा तारा गनि
तिम्रो लागि अघिपछि गथ्र्ये भोक प्यास नभनि
सोचेको थिए मेरो माया बाडिदैन भनि ।
मागेको भए मुटु दिन्थ्ये हातमा
मरे पनि मेरो आत्मा रहन्थ्यो तिम्रो साथमा
बहुला बनि हिड्थ्ये तिम्रो मायाको मातमा
मागेको भए मुटु दिन्थे हातमा ।
समय नलाग्ने रहेछ आखाबाट आँशु बहन
चोट भन्दा जटिल रहेछ मायाको चोट सहन
यस्तो संसार देख्न पर्थेन जोगि भई हिडेको भाँ
समय नलाग्ने रहेछ आखाबाट आँशु बहन ।।
◘ सुरज कुमार मगर
सर्लाही, सगरनाथ,
