~उदय निरौला~
अलि ! अघि एउटा
मीठो सपना उठेको थियो
सपना थियो आखिर
बाटो नभेटेरै थान्को लागेछ ।
कल्पनाको लहरो चढ्दै थियो उकालो
कल्पना थियो आखिर
थाँक्रो नपाएरै
तलतिरै झरेछ ।
कर्मका रेखाहरु कोरिँदै/मेटिँदै
मेटिँदै/कोरिँदै
किरमिर-किरमिर-छायाँजस्तो
कहिले सरल बनेर
कहिले बक्री बनेर
कोरिँदै/मेटिदै
थियो आखिर
कोरिनु र मेटिनुको स्लेट ।
धाँजा फाटेको-योजना
फाटिन्छ-परिवर्तन खाडल
खाडल जति गहिरिन्छ
सतह पनि उतिनै फैलिन्छ
जति सतह फैलिन्छ
उति खाडल डरलाग्दो काल/महाकाल बन्छ
द्वन्द्व बन्छ
र बारुद बन्छ खाडल ।
मेटिनु त खाडलले पर्छ
तर मेटिन्छ योजनाको रेखा
सपना थियो त्यो योजना
सपनाको बगैँचामा यस्तै हुन्छ
सपनामा भेटिएको
सपनामै मेटिन्छ ।
(स्रोत : मधुपर्क २०६५ फागुन)
