कविता : जीवन यात्रा

~राम श्रेष्ठ~

पाटीको छ बास,
माथि निलो आकाश,
माग्छ भोको पेटले,
सानो एउटा गाँस,

एक्लिएको जीवनमा,
खोजेथेँ एउटा साथी,
तल झर्न खोज्दा..
पुगियो धेरै माथि,

लामो छ दारी,
चाउरिएको गाला,
दाउराको चितामा,
चढाईएको छ माला,

दन्किएको पलङमा,
निदाउन पो पुगेछु,
आगोको राप पत्तै भएन,
खरानी पो भई सकेछु

September 10, 2008

(स्रोत : रचनाकारको ब्लगबाट सभार)