गजल : बाँचिरहेछ मान्छे

~मुरारीराज मिश्र~

कोलाहल र त्रासै–त्रासमा बाँचिरहेछ मान्छे
नसहेको चोटै छैन, अचानो बनेकोछ मान्छे ।

अभाव, पीडा र छट्पटीले प्रतिक्षण जल्दै
जिउनुको नाममा अकाल मृत्यु मरिरहेछ मान्छे ।

गाँस, वास र कपासको परिपूर्तिको लागि
यन्त्रमानव बन्नलाई विवश छ मान्छे ।

मायां, दया र करुणा उसँग अव बाँकी छैन
स्वार्थवश पशुभन्दा पनि तल खसेको छ मान्छे ।

विश्वास छैन आज–भोलि यहाँ कसैको पनि
मुखमा राम–राम बगलीमा छुरा बोक्छ मान्छे ।

———

– उमामहेश्वर मार्ग, कुमारीगाल, काठमाडौं- ७

(स्रोत : रचनाकारको ब्लगबाट सभार)

This entry was posted in गजल and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.