~दिपेन घिसिङ्~
आउँछे
घर झर्ने बाटो बिर्सिएर
काँचुली युनिफारमको फेर्न नभ्याई
पिठियूँ
हत्केलाभरि
छरपस्टिएका खाता-किताबमा
हतारिँदैछ पस्नलाई
साइबर क्याफे।
बस्छे
एकापट्टि छरपस्टिएका पन्ना
अर्को पट्टि जाम्मिएका शब्दहरूसँग।
हेर्छे
एक दृष्टि परिवेश
शान्तिको लामो साससितै
खुल्छन्
डेस्कटपका बन्द आँखाहरू।
चसाउँछे
मन्द गतिमा
मनसितै हातका सिन्की औँलाहरू।
घोँचिदिन्छे
माऊसका तिखा नङ्ग्राले
इन्टरनेट एक्सप्लोरका
चर्बीयुक्त जयभूँडी।
बगाईदिन्छे
आहाल
नदेखेका, नसोँचेका
हाई फाइभ, पिङ्क र
डब्लु डब्लु डब्लु डट्
सेक्स् डट् कमका
गन्ध परिकारहरू।
फुटाउँछे
अझै
मनका जाम्मिएका शब्द-वाक्यहरू
फड्काई र हिँडाईमा
तर……..ती
चोर बाटो लागि दिन्छन्।
त्यसैले
खेल्छे
भक्कु लुकामारी
साइबर क्याफेको बन्द कोठेबारीमा
मिनिमाइज् र म्याकसिमाइज्-सितै !
(स्रोत : रचनाकारको फेसबुकबाट सभार)
