कविता : घाँसको भारी

~बिमल गुरुङ~

बिहानै उठ्छ्यौ मिलाउँदै कपाल
हामी बस्ने यो देश हो नेपाल

पँधेरा जान्छ्यौ गाग्री बोकि
दुखिको दिन फिर्ने छ भोलि

फाटेको गुन्यु टालेको चोली
आयो आज फेरी लाउने जोगी

बोकेर काँधमा थोत्रो झोली
देशको लागि खान्छौं हामी गोली

तिम्रो पेट छ संधै खाली
पिउँछ्यौ लोग्नेको सँधै गाली

तिमी हौ घरको कुशल माली
भएर के हुन्छ तिमी काली

डोकोमा छ घाँसको भारी
तिमी हौ घरको कुशल नारी

(स्रोत : रचनाकारको ब्लगबाट सभार)