~आचार्य प्रभा~
खै !उन्मुक्त हाँसो तिम्रो अधरमा छैन शायद
त्यसैले के शुभकामना दिउँ तिमीलाई ?
हृदयमा संतापको दियो बालेर
बांची रहेछौ या छातीभरी सन्त्रास बोकेर
फिक्का हाँसो हाँसी रहेछौ
दशै ,तिहारको रमझम
अब त दन्त्यकथा बनी सक्यो
भाईटीकाको आशिष र मान्यजनको
आशिर्वाद इतिहासको अक्षर बनिसक्यो
त्यसैले…….मेरा सह्रीदयिहरु हो
मैले चाहेर पनि शुभकामना
दिन सकिन अनी……..
मनले चाहेर पनि
रमाइलो चाडको अनुभव पोख्न सकिन
किनकी म,तिमी ,हामी सबै
आफ्नोपन र परम्पराबाट बहिष्क्रीत
बनी रहेछौ
भावनाले सम्झेर पनि
इच्छा ,आकङ्क्षालाई
मारिरहेछौ
(अमेरिका)
(स्रोत : कविता कुसुम)
