~भूपेन्द्र काफ्ले ‘नयन’~
त्यो दुई नम्मरको गल्लीमा पुच्छर हल्लाउने
आफ्नै छाती घाउ बनाइ गीटार बजाउने
सडकको आदिबासी त्यो लुते कुकूर मरेछ
आज विहान चौबाटोमा प्राण त्याग गरेछ
झुस्स परेका ति रौँहरु निथ्रुक्क भएछन् शितमा
एकनासले नयनहरु टोलाएछ्न बिरहको गीतमा
सधै खबरदारी गर्ने त्यो लुते कुकूर मरेछ
एकै पलमा सडकमै उत्तानो टाँङ परेछ
थीए होला छोरा नाती तिनका पनि घरमा
सन्तान उसका बाँच्थे होला उसकै भरमा
मालीक प्रती बफदार त्यो लुते कुकूर मरेछ
बिहानीको तिन घण्टा सडकमा एक्लै लडेछ
मान्छे भए रुनेको हुने थीएन अनीकाल
जीवजन्तुको ज्यान प्रती छैन कोही जीम्मेवार
हो त्यो काले त्यो लुते कुकूर मरेछ
एक्लै सडम भौतारीने बिचरोको जुनी टरेछ
त्यो लुते कुकूर मरेछ।
(स्रोत : रचनाकारको ब्लगबाट सभार)
