~डा. जुजु राज श्रेष्ठ~
पिडाहरू मेरा सबै मनको कुनामा राखिरहें
आफ्ना ईच्छाहरू सारा आफैले नै मारीरहें
सोध्ने मात्रै कति हो कति, कति आए पनि
के भा’छ भनि सोधे, बोल्दै नबोली टारीरहें
सक्दो गरियो, खुशी भने उतातिरै पारीदिएँ
साँच्चै उनको दु:ख, आफ्नै भागमा सारीरहें
रोक्दा रोक्दै नि सबथोक छाडेर उ पर भई
संझदै निष्ठुरीलाई चुपचाप आँसु झारीरहें
चिरा परेको मन, हिम्मत गरी गरी टालियो
दु:खी भएपनि, अरूलाई चै खुशी बाँडिरहें
नसोचेको नि होईन, जीवनै आफै सिद्याउन
पक्कै मेरो पनि त दिन फिर्छ भन्दै बाँचिरहें
(स्रोत : रचनाकार स्वयंले ‘नयाँ रचना पठाउनुहोस्‘ बाट पठाईएको । )
