~दिपेन घिसिङ्~
फाटेका सपनाको छाता ओढेर
कुख्रे निन्द्रा सुत्न गाउँमा पसेका
झोपडीहरू
संसार फट् फट् फट्किँदा पनि
भ्रमको आगो तापेर
झुक्रिएर बस्न वाध्य छन्।
इच्छाहरू बाँसको खाम्बोमा
सुर्काउनै सकेका छैन झोपडीहरू
बरू !
फ्यात् फ्यात् कुहिएर लड्दैछन्
आकांक्षाहरू
विपनाहरू
खरको धुरीबाट।
तप् तप् चुहिएका विस्मादका आँशु
सिकुवाको डिलमा टुक्सुक्क बसिरहन्छ।
हाँसोको एक पाहुना गीत
सङ्घारको फेदिमा टोलाईरहन्छ।
भारमा लमतन्न तेर्साइएका दाउराहरू
सँधै सँधै वियोगिनीको गीत गाउँछन्।
प्रसन्ताको बिऊ छिपेर कुप्रेका अनुहारहरू
सँधै सँधै झरी गीत गाउँछन्।
कति मोहक देखिने निलो आकाश
कति शीतल देखिने चन्द्रमा
त्यसमा कोरिएको झैँ लाग्ने कारङ्किरिङ रेखाहरू -ताराको
हेर्दै झोपडीहरू
मानचित्र कोर्न थाल्छन् प्रत्येक रात
इच्छा
रहर
सपना
र आस्थाको।
(स्रोत : रचनाकारको फेसबुकबाट सभार)
