कविता : देश मात्र किन चलाख हुदैन बा’ ?

~प्रकाश रम्घाली~prakash-ramghali

दम दिएर चलाख बनाएको घडीझै
हजुर मात्र किन-
यति चलाख हुनुहुन्छ बा’ ?

चलाख हुनुपर्ने देश- किन चलाख हुदैन ?
चलाख हुनुपर्ने हामीहरु- किन चलाख हुदैनौं ?

हजुर चाहीँ –
घडीको सुईझै सक्रिय बनाउनु हुन्छ हात
र, छाम्नुहुन्छ-
घामले ओछ्यान नछाड्दै
प्रत्येक बिरामी बस्तिहरुको निधार
घडीको फिताझै ओछ्याउनु हुन्छ छाती
र, पुर्याउनुहुन्छ-
पृथ्वीमा रातले धावा नबोल्दै
हजारौ मान्छेलाई सुरक्षित गन्तव्य

बा !
के दम दिन नजानेर हो देश चलाख नभएको ?
कि देशको हातमा हजुरकोजस्तो घडी नभएर हो ?

किन बा-
हरेकदिन आमाको ओठबाट
बसाई सर्दै जान्छन् मुस्कानहरु ?
झोलामा राहदानी बोकेर काठमाण्डौतिर
किन धाईरहन्छ अचेल सगरमाथा ?
र, चिउँडोमा हात राखेर देउरालीछेऊ
किन टोलाईबस्छ बुढो पिपलको रुख ?

भन्नुस न बा-
हजुर र हजुरले बाँधेको घडीजस्तै चलाख हुन
अब हामीले-
कस्तो खाले सपना देखेमा
उल्टाउनु पर्छ देशको सिरानी ?
र, कस्तो खाले सपना देखेमा
निकाल्नु पर्छ- सिरानी मुनिको खुकुरी ?

This entry was posted in कविता and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.