~डा. हेमनाथ घिमिरे~
मीठो यौवनमा गुराँसहरुले लाली चढाईदिए ।
लाली जोवनमा बुकी पनि फुले वास्ना बढाईदिए ।।
बैंशालू मनमा सुनाखरि फुले हाँगा सबै रङ्गिए ।
मेरो अन्तरमा उनी पनि फुलिन् आहा ! म नै रङ्गिएँ ।। १ ।।
वास्ना अन्तरको छरी मगमगी उन्कै मधू–यादमा ।
एक्लो यो परदेशमा कलम ली सम्झी बसेँ साँझमा ।।
एक्लो साँझ छ यो उराठ मनमा के के कुरा खेल्छ खै ।
साटौँ यी मनका कुरा पनि भने साथी कतै छैन क्वै ।। २ ।।
साथी कागज साथमा कलम यो यिन्कै सहारा लिई ।
लेख्दै यी मनका कुरा बिरहले बित्छन् बिलौना दिई ।।
उन्कै त्यो छवि देख्छु कागज भरी साथै छ जो हातमा ।
काँडा हुन् जसरी बिझे समय ती एक्ला चिसा रातमा ।। ३ ।।
कैले आँउछ त्यो घडी मिलनको पर्खाइको अन्त खै ।
पोख्ने यी मनका कुरा जति सबै कैले हुने शान्त खै ।।
कस्तो मौसम हुन्छ त्यो समयको कस्तो हुने हो गति ।
लामो अन्तरको मधू–मिलनमा आनन्द मिल्ला कति ।। ४ ।।
डा. हेमनाथ घिमिरे
बाहुन डाँडा ५, लमजुङ् ।
हाल : मैमना, अफगानिस्तान
(स्रोत : Nepalikorea.com)
