~कर्मठ सुवेदी~
तिम्रो नै यादले भिज्छ आँखा सधै एक्लो हुँदा मात्रै
आगो बल्छ मुटुमा तिमीलाई अरुले छुँदा मात्रै ||
हिजो आज तिम्रो नै तारिफ सुन्छु सबैको मुख बाट
भड्किन्छ शान्त मन त्यसै, तिम्रो तारिफ सुन्दा मात्रै ||
मेरो हरेक सांसमा तिम्रो चित्र कोर्छु मन भित्रै
दुनियाको चलन नै यस्तै चोट देख्छ रुंदा मात्रै ||
जति टाडा भए पनि जसले जे सुकै सुनाए पनि
त्यसै खुशी हुन्छ मन झलक तिम्रो पाउँदा मात्रै ||
(स्रोत : रचनाकारको ब्लगबाट सभार)
