~भूपेन्द्र काफ्ले ‘नयन’~
तिम्रो आसु पुछेर नि खुसि पार्न सकु
त्यो मनको दुखहरु अन्तै सार्न सकु
बरु आफु सधै भरि रोएर नि सानु
आखामा आउने तिम्रो आसु बार्न सकु
दुख रुपी संसारलाई पार गर्न गारो
यो यात्रामा तिमिलाई सगै तार्न सकु
रिस उठ्छ मान्छे भएछी के गर्छौ त सानु
तिम्र मनका रिस हरु मैले मार्न सकु
केहि गर्न सकिन भने पनि सानु
सधै भरि तिमिलाई खुसि पार्न सकु
(स्रोत : रचनाकारको ब्लगबाट सभार)