~कमल प्रकाश पौडेल ~
सुन्छु आजभोलि तिम्रो, कोठाभित्र बास छैन
उनैविना तड्पिदिने, मुखभित्र गास छैन ।।
हुन त खै सँधैभरि, जानिराख्या वानी तिम्रो
उनै आडमा हुन्छन् सुन्थें, अरू तिम्रो पास छैन ।।
दिन गई रात आ’को, रात गई दिन भा’को
केही मेसो हुन्न सुन्थें, अभाव्को आभाष छैन ।।
जे मागे नि त्यहिं छ रे, सहर्ष नै पाउँछौ रे
सबै पाएपछि सुन्छु, तिम्रो मन् निराश छैन ।।
लाग्छ तिमी हिड्यौ अब, जिन्दगीको भिन्नै बाटो
तिम्रो साथ पाउँला भन्ने, अब मलाई आश छैन ।।
म सँग त किन हिड्थ्यौ, मनजति धन छैन
अव्सरवादीलाई बाढ्न, धनको त रास छैन ।।
–रचनाकालः–२०६३÷०५÷०२
(स्रोत : रचनाकारको ब्लगबाट सभार)
