~युद्धप्रसाद मिश्र~
लाशमाथि लाश भयो डढाउँदा गाउँ
धरतीमा कतै छैन हाम्रो बस्ने ठाउँ
स्त्री जातिका गुप्तांगमा संगीनका घोचा
बदलाको भावनामा छौं कि हामी होचा ?
न्याय खोज्छौं खाँदै जान्छौं आज ताता गोली
फेराइदिन्छौं धरतीलाई हामी नयाँ चोली
भारतसित परिसक्यो नजोरिने फाटो
भिजिसक्यो रगतले नेपालको माटो
कैले हाम्रो साहसले सगरमाथा छुने
दुष्मनको रगतले हात गोडा धुने
नेपालका सन्तती हे खुकुरीका धार
दिदीबैनी दाजुभाइ गुहार गुहार
मान्छे खाने जन्तुलाई भगाइदिन आओ
जागृतिको राँको झन् झन् जगाइदिन आओ
(लहर – ०४५)
