कविता : देश छाड्दै गर्दा

~गौतम सागर राई~Gautam Sagar Rai

देश छोड्नुको पिडा त
मलाई पो थाहा छ
जसरि समयले
मान्छेलाई छोड्छ
बचेराहरु गुडमै
माउले छोड्छ
अनी एक्लिन्छ मन
अभाब , पिडामा
हो देश छोड्नुको
पिडा त मलाई पो थाहा छ ।

जसरि बिहानै पदेरिमा
गाग्रो भरी पानी भरिन्छ
रातो माटोले पोतीनछ पिडी
कलिलो घामले बनाएको
पहाडको सिमारेखा हरु
खोला , खोल्सी ,डाडाहरुले
छुटाएको बस्ती हरु
यहाँ पो सम्झनामा साच्चै
देश भेटिन्छ ।

वतास हरु जसरि
छितिज नाघेर जान्छन
बादलहरु फाटेर छुटिन्छन
हो त्यसरि नै म पनि छुटिएकोछु
खोलाहरु बाट छुटिएको
भङ्गलो जस्तै
मुल बाटो बाट छुटिएको
दोबाटो जस्तै
चौतारिको एक्लो
बर , पिपल जस्तै
आज देश छोड्नुको
पिडा त मलाई पो थाहा छ ।

-कोलोराडो

(स्रोत : Newyorksamachar.com)

This entry was posted in कविता and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.