~कमल प्रकाश पौडेल ~
कसैलाई जोडी हेर्दा, जवानी नै कालो भयो
माया गर्छु भन्दै जाँदा, वखानी नै कालो भयो ।।
कहाँ सहज् मानेथेंर, स्वयम्वरी दिन सोच्न
रुढी ग्रस्त समाजमा, वगानी नै कालो भयो ।।
व्यर्थै पो रैछ छुच्ची, तिम्रो मेरो साझा प्रण
जुनी जुगांै बिताउने, रटानी नै कालो भयो ।।
सपनाको महलमा, उज्याला ती मोती जोडें
यो जिन्दगी उदाउने, विहानी नै कालो भयो ।।
तिम्रो मेरो आजैबाट, आ–आºनो बाटो पलायो
घोकिएको राधाकृष्ण, किटानी नै कालो भयो ।।
–रचनाकालः–२०६५÷०८÷२४
(स्रोत : रचनाकारको ब्लगबाट सभार)
