कविता : मुङलाने मन

~केवल गंगा गुरुङ~

यी रुखका हाँगा पातहरुले
उचाई छापी दिएर
मेरो जिन्दगीको लहरा
मौलाउँन पाएन
फेदमै गुज्रिरहेको
मेरो जिन्दगीलाई
घाँस मुठा पार्नेले
दाउरा भारी बाध्नेले
मेरो जरा समेत उखेलेर
नाम निसान मेटाउँनलाइ
सुर कस्दैछन्
मेरो यो जिन्दगीलाई
कसरी जोगाउँ
कुन पाखामा लगेर
मौलाउँने अवशर दिउ
खिचातानी यी भिषण लडार्इ
म कसरी जितु ?

(स्रोत : कविता कुसुम)