छोक : अनन्त क्षितिज

~नकुल सिलवाल~Nakul Silwal

देखे क्षितिज
र ठाने आफुलाई
म त्यँहासम्म फैलिएको छु ,
के माथितिर घुमाए आँखा
आकाश थियो नीलो न नीलो
खसाले आँखा तलतिर
सागर थियो अनन्त…..

(स्रोत : रचनाकारको फेसबुकबाट सभार)

This entry was posted in कविता and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.