कविता : उर्दी

~गोविन्दप्रसाद आचार्य~

आन्दोलनमा आउनु पर्ने उर्दी जारी छ
मकै छर्न नपाएर बारी बाँझैं छ
खान बस्न दिनै पर्ने उर्दी जारी छ
मकै छर्ने बेला हो यो बारी बाँझै छ

बारी बाँझो खाना पनि दिनै पर्ने रे
शहर घेर्ने आन्दोलनमा आउनै पर्ने रे
नआउ भने उर्दी छ गाई भोको छ
घरका सबै आउन पर्ने उर्दी जारी छ

खान नपाई बस्तु गोठमा दाम्लो चुडाउँछ
खान दिनै पर्छ भन्ने उर्दी आको छ
उर्दी आयो खान देउ मान्नै परेको
मकै छर्या छैन बारी बाँझै परेको

शहर घेर्ने आन्दोलनमा आउनु भन्या छन्
आन्दोलनमा नआउनेका टाउका गन्या छन्
घरको काम धन्दा पनि नगर भन्या छन्
घरमा आउनेलाई खान दिनु भन्या छन्

स्वार्थीलाई सत्ता दियो केही भएन
बादल उठ्यो हरायो हरायो पानी परेन
हामी माटो ढुड्ड हौं जता फाले हुने
हामी सोझा सिदालाई उर्दी आए हुने

काम गर्न नपर्नेले झनै धेरै खाने
गरीबलाई उर्दी आउँछ खाना पकाउने
नपरे नी हुन्थ्यो अब खाना पकाउन
कैले सम्म आउने उर्दी हामलाई सताउन

यो उर्दीले धेरै जनको टाउका फुटायो
आयो उर्दी धेरै जनका गर्दन कटायो
उर्दी आउँदा काल आए जस्तो लाग्या छ
पशु पिटे जस्तै पिट्छन् जानै पर्या छ

जे भनेनी मान्नै पर्ने नमानेमा पिट्ने
उर्दी आउँछ भेडो बन्दै गाउँ हिंड्डा छ
साना मर्ने ठूला गर्ने यो उर्दीको कुर्सी
सानालाई सताउँछ असती यो कुर्सी

टाउका माथि टेक्न देऊ उर्दी आको छ
घरभित्र पसी खोसी खाना खाको छ
माटो पनि कोपर्ला झै उर्दी करायो
उर्दी सँगै लाठी आयो गाउँ डरायो

आन्दोलनमा हिंड्ने हो दुष्मनसँग भिड्ने हो
उर्दी हैन चेतनाले सिस्नु फाँड्ने हो
यो पुरानो युगको झारले मल धेरै खायो
उखेल्नलाई आँट गर युग चेतना आयो
१०

नयाँ चलन आउँदै छ उर्दी जाँदै छ
उर्दी हैन चेतनाले कान्ति आउँदै छ
धमिराले खाइसकेको सत्ता ढल्दैछ
उर्ली आउँछ क्रान्ति नदी सत्ता बगाउँछ

–२०६७/१/१२ काठमाडौं

(स्रोत : हाँक विक्ली – वर्ष २७, अंक २७ – २०६७ जेष्ठ १२, बुधबार )

This entry was posted in कविता. Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.