कविता : विश्वयुद्ध अन्तिम विकल्प

~निर्भीक रार्इ~Nirvik rai

(धन्य हुने नेता र वैज्ञानिक)

विश्वमा दैनिक पाँचलाख भुँडी घटे
सातलाख थपिँदा र पृथ्वीचाहिँ एकइन्च पनि नबढ्दा
वा बेलुन फुलाए झैँ पृथ्वीलाई फुलाउँन नहुने हुँदा
खरबौँ वर्ष पछि भए पनि
अन्न, फलफुल उभ्ने सबै खेतबारीमा र
पशुपन्छी चर्ने, डुल्ने, बस्ने सबै
जङ्गल, चौर, नागी, स्वाँरोमा घरहरु ठड्याइने
बगरमा ढुङ्गा खचाखच गर्खिए सरह र
छाना तैरिने झरीमा घुम ओडेको खेतालाको हूल झैँ
अन्न, फलफूल रोप्ने सबै खेतबारीमा घर रोपे पछि र
पशुपन्छी चर्ने, डुल्ने, बस्ने सबै जग्गामा
गाडी कुदे, गर्खिए पछि के हाली भुँडी कुहुन नदिने ?
भोकमा घरको भित्ता दार्ने, चाट्ने ?
मान्छेले घाँस खाई बाँच्ने क्षमता विकास गरे पनि
घाँस उम्रने ठाउँमा समेत घर उम्रने अन्त्यमा
चाहे खरबौँ वर्ष पछि भए पनि
कि त मान्छेको प्रजनन क्षमता धेरै र्‍हास हुनु पर्ने
जसले जन्मदर र मृत्युदर सन्तुलित भई भुँडीको समस्या टार्ने
नत्र अन्न, फलफूल, सब्जी, पशुपन्छी फल्ने
सबै ठाउँमा घर फलेपछि अन्तिम विकल्पको रुपमा
विश्वयुद्घ नमच्याई धर नपाइने खरबौँ भुँडी छाँट्न
त्यसैले विश्वयुद्घ झोस्ने नेता, परमाणुबम जन्माउने र
परिवार नियोजनको उपाय अविष्कार गर्ने वैज्ञानिक,
बिहा गर्न नसकेका वा नचाहेका मान्छे र
निसन्तान दम्पति कृतज्ञ हुनु पर्ने
विश्वयुद्घको चपेटाबाट उम्कनेहरुचाहिँ,
विश्वयुद्घको विनाशको दाँजोमा
भुँडी भर्ने मौका पाएको बरु भलो ठानी ।

१२ साउन २०६६
मनमैजु, काठमाण्डू ।
जन्मथलो – भोजपुर, नेपालेडाँडा ।
पेसा – स्वतन्त्र अध्ययन र लेखन ।

(स्रोत : सन्जाल)

This entry was posted in कविता and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.