~प्रेम पाख्रिन~
सकेन उड्न परेवा आज
सकेन हाँस्न बुद्धका मुर्ती
कस्ले गरिदेलान अब यहाँ
चार शाहीद्को इच्छा पुर्ती ।
घाइते छन धर्ती अझै
सकेन भेटन असली डाक्टर
सान्तिका दिप बल्ने बेला
कस्ले उघारे आशान्तिका शटर ।
हैन हैन नउदाएको शान्तिका किरण
तर गर्न सकेन सम्मान
कती रुन्छिन धर्ती झनै
शाहनु पर्दा सबैको अपमान
कस्तो बिधालय खोल्ने अब
सिकाउन देस प्रेमको पाठ
दाजु-भाइ देखेर मलाई
लाग्न थाल्यो अब उराठ ।
मर्नै परे मरौं बरु
शान्तिका दुतलाई हँसाएर
पाइन्न कसैले अमृतको थैली
नेपाली आकाशलाई जलमा फसाएर
नगरनु आस मिठो फल्को
चारै तिर बिश छर्केर
बुद्धत्व प्राप्त गरौँ बरु
गरीबका मन्दिरमा फुल रोपेर ।
कसैलाई भनिन्न देसप्रेमी
नबुझे देशको ब्यथा
यस्तै भए हराउछ छिट्टै
वीर नेपालीको गाथा ।
मेची-काली देखिन्छ पिरमा
नाता टुक्रिन्छ कि भन्दै
आँशु झार्डै रुंदै होला
शाहीद्का मुर्तिमा हात लगाउदै
जालपा १ पिङडाँडा
खोटाङ
हाल्-साउदी अरब
(स्रोत : कविता कुसुम)
