कविता : पहिरोको माखेसाङ्लो

~ठाकुर बेलवासे~Thakur Belbase

पहिरोको माखेसाङ्लो रहेछ मान्छे
पहिरोको मध्यभागबाट यात्रा गरेर
पहिरोमै अडेको बासमा पुग्नु छ ।

जीवनको यति लामो यात्रामा
नभेटिने होइनन् सहयात्रीहरू
सबैको मन
कुनै दुर्गम पहाडी क्ष्ाेत्रमा खनिएको नयाँ मोटरबाटोजस्तो छ
पाइलापाइला ठूलठूला इच्छाका पहिरोहरू गइरहने ।

जीवन नसम्झेर पहिरो
मस्र्याङ्दी बग्न खोज्दा पनि त
पहिरोबाटै बग्दो रहेछ मस्र्याङ्दी पनि
नछेलिने रहेछ पहिरोबाट जीवन ।

सँगसँगै यात्रामा रहेको यो घाम
यात्रामा भेटिएका यी मन्दिरहरू
सबै सबै पहिरोमै त छन्
सायद, पहिरोभन्दा अब संसारमा अर्को बाँकी केही छैन ।

पहिरो नहुँदो हो त, कहाँ हुन्थ्यो जीवन !
पहिरो पन्छाउँदै पन्छाउँदै
सपनाका पहाड उक्लनु पनि पहिरो खोज्नु नै हो ।
मान्छे भन्नु पहिरो रहेछ
पहिरो भन्नु मान्छे
के भर एकअर्काको पहिरोमा
कति बेला के पर्ने हो !

(स्रोत : नेपाल साप्ताहिक ३४३)

This entry was posted in कविता and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.