~हस्त गौतम मृदुल~
पूर्णिमाको जुनले पनि दिन छाडयो शितल
सुनौलो बिहानी सुन भन्थे रैछत नी पितल
के के नै परिवर्तन हुन्छ भनी बलिदान गरे
आज तिनै महान शहिदहरु ओझेलमा परे
न त पायौ सुख शान्ती न त संकट टरयो
बोटमा लाक्यो फुल जति फल नलाइ झर्यो
देउरालीको पानी पनि हुन छाडयो शितल
सुनौलो बिहानी सुन भन्थे रैछ तनी पितल
शुरक्षित छैन जीवन यो अनी देशको माटो
गन्तब्य पनि गौण भयो छैन नी हिन्ने बाटो
बिधिको शासन चल्ने छैन अब कुनै छाँट
जस्लाइ जति बिश्वास गरयौ रैछन ति ढाँट
चौतारीको पिपलबोटले दिनै छाडयो शितल
सुनौलो बिहानी सुन भन्थे रैछ तनी पितल
(स्रोत : कविता कुसुम)