कविता : ब्ल्याकहोल र मेरो देश

~पीताम्बर भट्टराई~

मेरो देश परिवेश तिरै
बहुला दौडे जस्तै
र्‍याल बगाउँदै पुच्छर लुकाउँदै
अनाहारी शिशु माथि
सिंहराजले झम्टे जस्तै
झम्टिने योजना बोकेर
दिन दोब्बर रात चौब्बर
ब्लेक होल दौडिरहेछ
मेरै देशतिर मेरै परिवेश तिर
खै प्रतिवादको फर्मुला
त्वम शरंणं प्रार्थना गर्दै
कायन बाचा भन्दै
नदीको जलले
तराईको मलिलो माटोले
सिमारेखा वरिपरी
जजो गर्दा छोटिएका हातहरूले
कुर्सीको लागि
त्वम शरणं मनहरूले
गंगाजल सेवन गर्दै
तुलसी मठको माटोले
अञ्जी भदै मान्छेहरू
प्रार्थना गर्दैछन्
खै त के भो? ब्लेकहोल आइरहेछ
ब्लेकहोलले सूर्यचन्द्र खान सक्छ
ताराहरू खान सक्छ
मलाई मात्र होइन
तिमीलाई पनि निल्न सक्छ
बलभद्रको किल्ला साक्षी छ
कांगडाको किला साक्षी छ
अमरसिंहको विवेक सँगै
वीरहरूको पथप्रदर्शन साक्षी छ
अब हामीले
मुटु साटौं बलभद्रसँग
खुकुरी मागौं
गज घलेहरूसँग
खुकुरी आफ्नै उदिनमा
उदाउन सक्छौं
अमरसिंहको विवेकले
प्रतिपाद गर्न सक्छौं
सबै भक्षी
ब्लेकहोलसँग
सर्वभक्षी
ब्लेकहोल सँग

(स्रोत : हाँक विक्ली – वर्ष २७, अंक ३६ – २०६७ श्रावण ०५ गते, बुधबार)

This entry was posted in कविता and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.