गजल : बिहानीका घामसँगै

~ललिजन रावल~

शीतको थोपा उडिगयो, बिहानीका घामसँगै
मेरो नाउँ जोडिएला, फेरि तिम्रो नामसँगै ।

बोटहरु नाङ्गा भए, बाग फेरी उजाड भयो
फुलेका ती फूलहरु, झरिगए यामसँगै ।

मलाई कायल बनाइसके, रोइ रोइ यी आँखाले
तिमीलाई खोज्ने आँखा पठाउँ कि खामसँगै ।

जिन्दगीको एउटै पङ्ति, धेरै लामो हुँदोरैछ
रोकिदिउँकि आफैलाई, एउटा पूर्णविराम सँगै ।

हुलबाटै टाढा हुन मन लाग्छ कैलेकाहीँ
तरै लाग्नुपर्दो रैछ, मानिसका लामसँगै।