कविता : फलाम पिट्ने मान्छे

~कृष्ण बिश्वकर्मा~Krishna Bishwakarma

गोर्खाली पहिचानको धरोहर
सिरुपाते खुकुरी
तर,
उस्को आरनको कथा
अझै अज्ञात गर्भमै कैद छ
करौतीका दाँतीमा रेत लगाउंदै
ऊ बडो गर्बले भन्दै थ्यो….
पृथ्बी नारायण शाहका तरबार उसैका बाजेले अर्जापेका थे रे
बलभद्र , माथवरहरुका तरबार र खुकुरीहरुमा
पुर्ख्यौली पसिनाका पाइन परि
तेजिला र धारिला भा थे रे ।

उतिबेला उस्का आरनहरु
अल्बर्ट आइन्स्टाइनका प्रयोगशाला झैं
ब्यस्त थ्यो रे अहोरात
देशका खातिर
किल्ला अनि सीमानाका खातिर
गोर्खाली शानका खातिर
अचेल उस्का आरनहरुका
रुप
रङ्ग
आकार
क्षेत्र
बद्लिएको छ
बिस्तारित छ नयाँ नामहरुले
कारखानाहरुमा
वर्कशपहरुमा
फ्याक्टरीहरुमा
कारिगडहरु पनि बेग्लै
कथित चार जात छत्तीस वर्ण भन्दा पनि धेरै
आरनका अपहेलित् अवयबहरु
अनि परिवर्तनहरु
खिस्स हाँस्छ ऊ अनि नियाल्छ
आकासे यानहरुमा
चुल्हो , चौकोहरुमा
मन्दिरका गजुरहरुमा
आभूषणले चिरिच्याट्ट शरीर अनि पाउहरुमा
ऊ उस्तै देख्छ अझै जिर्ण आरनहरु
अनि
जलिरहेका असंख्य अंगारहरु
कथित् साझा फूलबारीका
कुटिल हावाहरु
कतै बूढो रुखको आस्रय लिएर
कतै सदियौं पुरानो हलो लिएर
कतै अंकित् हसिया-हतौडा लिएर
सबल छन्
सक्षम छन्
तोड्न
भत्काउन
फकाउन
लोभ्याउन
एकतृत् रापिला अवयबहरु ।

तर,
ऊ लोहा हो
अनि फेरि ऊ
फलाम पिट्ने मान्छे हो
सदियौंदेखि शान्तिका खातिर नतातिएको हुन सक्छ ।
खियाहरुको आतंकले
फलामको अस्थित्व कहाँ मेटिन्छ र ?
हो,
त्यही जिर्ण आरनहरुले अब
सघन तेजस्वी लाभाहरु ओकल्ने छ्न्
अनि
बन्ने छ झट्टै
एक समुन्नत
नयाँ साझा फूलबारी ।

– कृष्ण बिश्वकर्मा
भरतपुर , चितवन
हाल : यु ए ई , आबु धाबी

(स्रोत : Helprise)

About Sahitya - sangrahalaya

We will try to publish as much literary work of different authors collected from different sources. All of these work is not used for our profit . All the creative work belongs to their respective authors and publication. If requested by the user we will promptly remove the article from the website.
This entry was posted in कविता and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.