कविता : हुन्न

~तुलसी पाण्डे~

मेचीकाली तराई हिमाल छुटन दिनु हुन्न,
दाजुभाई दिदी–बहिनी फुटन दिनु हुन्न।
टंनकपुर, कालापानी, सुस्ता लुटन हुन्न
दार्चुला, नवलपरासी हुदै दाङ् छुटन हुन्न।

नेपालको भुमिमाथी आँखा गाडनु हुन्न ,
विस्तारवादको विगविगीलाई त्यसै छाडनु हुन्न।
विरताको इतिहाँस बोकेको धर्तिमा ,
साम्राज्यवादका तिखा नङ्ग्रा गाडन दिनु हुन्न।

विश्व भरि नाम चलेकी नेपाल आमाको ,
शिर झुकाई रूवाउने काम गर्नु हुन्न।
चौरासी हेक्टर हाम्रो भुमि लुटी सक्दा पनि ,
हत्केलामा दहि जमाई अब बस्नु हुन्न।

दिन दहारै बहिनीको इज्जत लुटिन्छ भने ,
आँखामा पट्टि बाँधी दाजुुले हेर्नु हुन्न।
जंगे पिल्लर ढालि ढालि सिमा सार्दा खेरी ,
गृह युद्धभित्र अब नेपाली अल्भि्कनु हुन्न।

पूर्व तिस्टा कांगडामा पुगी सक्दा पनि ,
सिमा विबादमा अव नेपाली फस्नु हुन्न।
संविधान निर्माण गर्ने अभिभारा बोकिसके पछि ,
सत्ताको लुछाचुँडी अव गर्नु हुन्न।

(डोटीं)

(स्रोत : हाँक विक्ली – वर्ष २७, अंक ३३ – २०६७ आषाढ २३ गते, बुधबार )

This entry was posted in कविता and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.