कथा : उपहार

~अश्विनी कोइराला~Aswini Koirala

चिया पिउँदै थिएँ, फोनको घन्टी बज्यो । फोन गर्नेले भन्यो, ‘अश्विनीजी, म अर्जुन । जापानबाट फर्किएँ मिल्छ भने भेटौं ।’

बानेश्वरको एउटा रेष्टुराँमा पुग्दा अर्जुन मलाई कुरिरहेका थिए । अनौठो घटनाले जोडिएका हामीबीच स्नेहपूर्ण संवाद सुरु भए । कुरैकुरामा उनले कम्मरमा बाँधेको सानो ब्याग खोले । एउटा सुनौलो रंगको घडी झिक्यो । मेरो हात प्रेमपूर्वक लगाइदिँदै भन्यो, ‘यो मेरो उपहार, अस्वीकार नगर्नुहोला ।’

म फ्ल्यासब्याकमा पुगें । १२ वर्षघि यसैगरी अपरिचित व्यक्तिको ल्यान्डलाइन फोन बजेको थियो, कार्यालयमा । साथी कृष्णले फोन उठाएपछि भनेका थिए, ‘अश्विनी, कोही अर्जुन तिमीलाई खोज्दैछ ।’ मैले फोन उठाएँ । उताबाट कुनै पुरुष आवाजले अविश्वास जनाउँदै भन्यो, ‘म्याडम, तपाईं अश्विनी कोइराला हो ? मैले बुझिहाले, धेरै पाठकजस्तै त्यो आवाजले पनि मलाई कुनै सुन्दरी मानिरहेको थियो । मैले महिलाझैं केही मसिनो स्वर बनाउँदै भनें— ‘हो, म अश्विनी बोलिरहेकी छु ।’

त्यसपछि उसले केही बेर मेरो लेखनीको प्रशंसा गर्‍यो । युवती भएर पनि यति बोल्ड प्रश्न गर्ने क्षमता कसरी आयो…आदि-इत्यादि । म भने लजालु युवतीझैं उँ-उँ गर्दै स्वरलाई मसिनो नै बनाइरहेको थिएँ ताकि उसले म पुरुष भएको चाल नपाओस् र केही बेर मेरो प्रशंसा गरिरहोस् ।

‘म तपाईंसँग भेट्न चाहन्छु,’ उसले नम्र स्वरमा प्रस्ताव गर्‍यो, ‘सोल्टी मोडमा ग्रान्ड होटल छ, त्यसको माथिल्लो तलामा भोलि कलेजका साथीभाइसँग विशेष कार्यक्रम छ, तपाईं जसरी पनि आइदिनुहोला । अँ, म गाडी पठाइदिन्छु, ठीक पाँच बजे ।’

प्रशंसा रमाइलो लाग्दै थियो, उसको प्रस्तावले म सोचशून्य भएँ । ऊ रहेछ सहरको धनाढ्य युवक । कुनै बोल्ड एन्ड ब्युटिफूल युवती मानेर मलाई उसको विशेष पार्टीमा निम्त्याइरहेको थियो । के भनूँ-नभनूँको दोधारमै थिएँ, उसले प्रमिस आउनुहोला है भन्दै फोन राखिदियो ।

अफिसमा सानोतिनो हाँसो भयो । म उसको पार्टीमा जाने कि नजाने दोधारमा थिएँ, सबैले सरप्राइज दिनुपर्छ भन्दै उक्साए । अन्ततोगत्वा सहकर्मी नवराज र म ग्रान्ड जाने निक्र्यौलमा पुग्यौं ।

भोलिपल्ट भनेकै समयमा कार्यालयमा गाडी आयो, मलाई खोज्दै । मुकुन्द दाइ जिस्क्याउँदै हुनुहुन्थ्यो, अश्विनी लिपिस्टिक लगाएर जाऊ, नत्र तिमी महिला भएको कसरी थाहा हुन्छ, विचरालाई…?

हामी सस्पेन्ड थ्रिलर चलचित्रको दृश्यझैं उसले पठाएको गाडीमा ग्रान्ड होटल पुग्यौं । लिफ्टको गेटमा एक जना युवतीले स्वागत गरिन् । त्यसपछि युवाहरूको एउटा समूहले हामीलाई टेबलमा बसायो । ‘अश्विनीजी आउनुभएन ?’ एउटा २८-२९ वर्षजतिको युवकले अधैर्य हुँदै लिफ्टतिर हेर्दै सोध्यो, ‘उहाँले मलाई आउँछु भनेर प्रोमिस गर्नुभएको थियो ।’

‘म अश्विनी, मैले हात अघि बढाउँदै भने, ‘अर्जुन, सायद तपाईं नै होला ।’

हो रहेछ । मेरो पुरुष काया देखेर युवक आश्चर्यचकित मुडमा मलाई हेरेको हेर्‍यै भयो । ‘मैले तपाईंलाई युवती मानेको थिएँ ।’ आत्तिएको स्वरमा उसले भन्यो, ‘त्यही भएर बोलाएको ।’

साथीभाइ गलल्ल हासें ।

उसले मेरो हात समाउँदै बसायो । ‘मैले त तपाईं केटी नै मानेको थिएँ, सम्भवतः म आज प्रेमप्रस्ताव राख्थें हुँला ।” उसले छेउको गिलासमा बाँकी रहेको बियर स्वाट्ट पार्‍यो । उसको अवस्था देखेर पार्टीमा जम्मा भएकाहरू फेरि हाँसे ।

अरुले उडाए पनि उसले त्यसलाई सहजरुपमा पचायो । केही दिनमै हामी मिल्ने साथी भयौं । केही पछि उ जापान गयो । आज धेरै वर्षपछि हाम्रो भेट भएको छ र ऊ कुनै प्रेमिकालाई प्रेमपूर्वक मेरो नाडीमा सुनौलो रंगको घडी बाँधिरहेको छ ।

आजभोलि मलाई देख्नु भयो भने उसको उपहार मेरो नाडीमा देख्न सक्नुहुनेछ ।

प्रकाशित: वैशाख १२, २०७१

(स्रोत : Kantipur – Saptahik)

About Sahitya - sangrahalaya

We will try to publish as much literary work of different authors collected from different sources. All of these work is not used for our profit . All the creative work belongs to their respective authors and publication. If requested by the user we will promptly remove the article from the website.
This entry was posted in नेपाली कथा and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.