~बन्धुविक्रम क्षेत्री~
फेरि शुरु भएको छ
एउटा पुरानो कथाको नयाँ अध्याय ।
एक्काइसौं शताब्दीको
नयाँ लोकतन्त्रको पारिलो घाममा
डठेका छन् जिउँदा मान्छेहरु
शान्ति र स्वाधीनताको नयाँ परिभाषा जन्माइएको छ
एकता र भाइचाराको नयाँ गीत लेखिएको छ ।
कक्षाकोठामा भूगोल पढाइरहेको शिक्षक
देशको सिमाना नियालिरहेको नागरिक
संविधान पढिरहेको विद्यार्थी
मूर्ति पूजा गरिरहेको पुजारी
अपहरणमा परेका छन् सबै-सबै यसबखत
बन्धक बनेका छन् अपहरणकारीहरुको कैदखानामा
बाँकी छन् त केवल
भू-आकार हराएको भूगोल
सीमास्तम्भ हराएको सिमाना
अधिकार हराएको संविधान
मूर्ति हराएको मन्दिर ।
शिक्षकको अपराध यति हो
निरन्तर खुम्चिरहेको भूगोल पढायो उसले
नागरिकको अपराध यति हो
निरन्तर मिचिरहेको सिमाना नियाल्यो उसले
विद्यार्थीको अपराध यति हो
आफ्नो अधिकार खोज्न संविधान पढ्यो उसले
पुजारीको अपराध यति हो
मूर्ति जोगाउन पूजा गर्यो उसले ।
यतिबेला
बहुलाहरुले आफ्नो हातमा लिएका छन् देशको नक्सा
जड्याहाहरुले आफ्नो हातमा लिएका छन् ढुकुटीको चाबी
के थाहा कतिबेला हुन सक्छ-
निरिह देशको नक्सा
के थाहा कतिबेला भट्टीमा सर्न सक्छ-
अभागी देशको ढुकुटी ।
देश सुम्पेर आत्मसमर्पण गरेका शासक झैं
अपहरणकारीको पाउ परिरहेछन् नयाँ महाराजाहरु
पराधीन राष्ट्रका पराजित सिपाही झैं
लुरुलुरु हिँडिरहेछन् नयाँ महामहिमहरु ।
यसरी
फेरि शुरु भएको छ
एउटा पुरानो कथाको नयाँ अध्याय ।
June 22, 2009
(स्रोत : PraLeSh – Lalitpur)
