तिमी शिखरमा आफैं पुग, नपुग
हिंड्न तिमी कहिल्यै नछाड्नु
जत्रै बाधाका पहाडहरु तेर्सिउन्
तिमीले पाइला भने आफ्ना नरोक्नु
बाटो अप्ठ्यारो छ, पहिराहरु जालान्
थकाई लाग्ला, मन धमिरिएला
तर तिमी कहिल्यै नडगमगाउनु
शुभमुहूर्तमा मंगलमय साइत सारेर
अविचल मन्जिलतिर बढीरहेका हे यात्री
पन्छाउँदै काँडा र सम्याउँदै ढिस्काहरु
तिमी यही बाटैबाटो हिँड्नु ।
(२०४५ साउन)
(स्रोत : साहित्य संग्रहालय )