कविता : खबरहरूको एकदिन

~रमेश श्रेष्ठ~Ramesh shrestha_1

खबरहरुको एक दिन
खबरै खबर थियो
धेरै अघिदेखि
सिएर राखिएको घडीको ओठ
पग्लिरहेको थियो

बाटाहरू
टेकिएका फूलहरु
सपना र आँसुमा
खुट्टाका दु:खहरु गाउँदै थिए
असङ्ख्य आँसुहरुका चमकमा
केही तिर्खा र तरवार उध्याउँदै थिए
तलसम्म झरेर पहाडका उँचाइहरु
हतार हतार
आफ्नो यौवन जोखेर देखाउँदै थिए
ह्रदयबाट निस्केर एकदिन एउटा कालो हुरी
त्यही वरिपरि ढुकिरहेको थियो

खबरहरुको एकदिन
आफूसँग रोएर घडीको ढुकढुकी
रोकिनु अघिको पृथकता पर्खिरहेको थियो
बादलहरु पग्लनुको सिमाना कोरिरहेका थिए
प्रकाशहरु चञ्चलता टुक्राटुक्रा पारेर
सीमाहीनता गाँसिरहेका थिए
जङ्गलमा बाटो हराएको त्रासमा
रुखहरू अत्तासिरहेका थिए
हृदयबाट उडेका चराहरू
भाँचिएको प्रेमको लामो सुस्केरा बुन्दै थिए
हाँस्नेहरूका ओठमा
मरुभूमिको मध्यान्ह झैँ लाग्ने
बेसुरा काँडाहरु उम्रिरहेका थिए
प्रिय प्रदर्शनीको अभिनयमा
कविहरु आँखा झुकाइरहेका थिए

खबरहरुको एकदिन
खबरै खबर थियो
धेरै अघिदेखि थामेर राखेको
भूमिगत आस्थाको बाँध
भत्कनुको संघारमा
चह¥याइरहेको थियो
धेरै अघिदेखि
सिएर राखिएको घडीको ओठ
पग्लिरहेको थियो
खबरहरूको एकदिन
ज्यादै अवसादग्रस्त थियो
भ्रमहरुले पनि
प्रिय भ्रमको भुइँचालो पर्खिरहेका थिए ।

(स्रोत : Satakosahitya)

About Sahitya - sangrahalaya

We will try to publish as much literary work of different authors collected from different sources. All of these work is not used for our profit . All the creative work belongs to their respective authors and publication. If requested by the user we will promptly remove the article from the website.
This entry was posted in कविता and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.