~कृष्ण सेन ‘इच्छुक’ ~
बदलिंदै गरेको मलीन दिनजस्तै
उदास–उदास र सन्तप्त मन भएको क्षणिक बेला
भलै तिमी जीवनलाई निस्सारमय ठान
तर संसार चिनेर बाँच्नुको अर्थ बुझ्न सकेको दिन
तिमी पनि धर्तीलाई स्वर्णिम पार्न
कम्मर कसौंला भनेर हामी विश्वस्त छौं
ग्रहले छोएका निस्तेज सूर्य र चन्दैजस्तै
उराठ–उराठ र विरक्त भएको छोटो बेला
भलै तिमी चारैतिर धमिलो र अँध्यारोमात्र देख
तर हृदयभरिका बहलाई
उन्मुक्त हाँसोमा फेर्न सकेको दिन
तिमी पनि जिन्दगीको उज्जवल पार्न
तेजिलो साल बोकौला भनेर हामी विश्वस्त छौं
त्यसैले छातीभरि उम्रेर आएको खपिनसक्नु रहरले
चारैतिर गीत सुसाइरहेको बेला
तिम्रो गीत गाउने धोकोको तलतल मेट्न
कुत्कुताइदेला भनेर हामी विश्वस्त छौं
शुभ–सन्देश बोकी आएका दूतजस्तै
यी समयका पहाडहरुमा
यो मन फुक्का र चङ्गा भइरहेको बेला
तिम्रो गीत पनि मुक्तकण्ठले
गुञ्जिरहला भनेर हामी विश्वस्त छौं
(युगबोध पाक्षिकमा प्रकाशित, २०३६ जेठ १६)
(स्रोत : साहित्य संग्रहालय )
