~केदार श्रेष्ठ’गगन’~
कस्तो भाग्य रहेछ,भयौँ डाँडावारि डाँडापारी
बिधाताले झेल गरे’नि,हाम्रो माया अजम्वरी ।
मन मेरो सँगै छ,शरीर टाढा भए पनि
निष्ठूरी चाहिँ नभन्दिनू,डाँडै काटि गएपनि
नसोचेको हुँदो रहेछ,भयौँ टाढा कसो गरी ?
बिधाताले झेल गरे’नि,हाम्रो माया अजम्वरी ।
आशको दीप बाली राख्नू,आउला म फर्किएर
पापी मन नडुलाउनू,बस्नु मलाई पर्खिएर
एकान्तमा एक्लै बसी,नरुनू है धर धरी
बिधाताले झेल गरे’नि,हाम्रो माया अजम्वरी ।
केदार श्रेष्ठ’गगन’
भीमस्थान-5,सिन्धुली
हाल–युएई
(स्रोत : साहित्य संग्रहालय )
