~जयदेश श्रेष्ठ~
बिस्केट जात्राको विशेष चहल पहल बाटो ठेलम ठेल भीडमा साना नानीहरू आमा बुबालाई हावा भरिएको बेलुन किनिदिन मरिहत्ते गरिरहेका छ । भैया प्रति बेलुन २५ मा बेचिरहेका छन । ओ भैया जात्रा सुरु भयो ? कहाँ हो जात्रा हुने ठाउ ? भैयालाई जात्राको के सरोकार लकडी उठाते है ढयाङ्ग ढयाङ्ग बाजा बजाते है, क्या के जात्रा । जात्रा प्रति ब्यङ्ग गदै बेलुन बेच्नमा ब्यस्त थियो ऊ समय समयमा विभिन्न आवाज निकालेर बेलुन बजाएर आफूतिर ग्राहकलाई आकर्षण गर्दछ ।
नजिकको घर धनी जात्रामा सहभागीहरूलाई पानीको व्यवस्था गरेर सेवा गरिरहेछ । भैया कराउने र ग्यासको गन्धले रन्थनिएर भैयालाई त्याहाँबाट जान भन्छ तर भैया त्यहाँ जान सक्ने अवस्था थिएन । जान नमानेपछि पानी खन्याई दिने अभिप्रायले झ्यालबाट जग उचालेको मात्र थियो भैयासँग आँखा जुध्यो अकमक्क पर्दै भन्यो भैया पानी पिएगा ? नहि साहेब पानी पिएगा तो टवाईलेट जाना पडेगा हमारा कहा मिलेगा टवाईलेट भैयाले नमस्कार गरयो ।
पाहुनाको पर्खाईमा बसेको घर धनिको अनेक बहानामा पाहुनाहरू आएन बनाएका परिकारहरू त्यसै बासी हुने भए । कुर्दाकुर्दा पाहुनाहरू नआउदा जात्राको रौनकतामा निराश लाग्न थाल्यो । जो पाए त्ससलाई ख्वाउन भएन भोलि सबै बासी हुन्छन । भैयालाई भने झ्याई नझ्याई छ । जात्राको सरोकार छैन टवाईलेट नगई पैसाको पोकामा मग्न छ त्यो जात्रा हेर्न कहाँ कहाँ देखि मानिस आउन्छ । जात्रा देखाउनकै लागि हामीले खर्च गरेका हौ । सबैजना आ–आफ्नै तरिकाबाट आनन्दित छन् । बिदेशीहरू, थाहा नभएकाहरू ईतिहास खोतल्दै जानकारी लिदैछन । युवाहरू होहल्ला गदै बाजा गाजामा मस्त छन् । केटाकेटीहरू बेलुन बासुरी र खेलौनामा मस्त छन् । सबैकुरा विर्सेर सबै हर्षित छन । जात्राको विशेषता भने कै यही हो ।
घरि घरि भैयालाई पच्छाइरहेछ उसका आँखाँ, ब्यस्त सडकमा आवात जावतमा कठिनाइ भएको छ । भैयाको व्यापार देखि इस्र्या र दया दुवै जाग्यो । घर अगाडिको सानो ठाउँमा भैयालाई बस्न भन्यो । सापको जय होस भैयाले पुन नमस्कार गरयो । घरको झ्यालसम्म आउने गरी रङगी चङगी बेलुनहरूले सजाउन थाल्यो । घर बेटीलाई पनि रमाइलो महसुस भयो । टवाईलेट जान सकिएला कि भनेर भैयाले विनम्र अनुरोध गरयो । टवाईलेट जान पाएर एक जग पानी बेजोड स्वादले खाएर लामो सुस्केरा हाल्यो । भैयाले पानी खाएको देखेर घरबेटीले ठुलो आनन्दको महसुस गरयो । प्रफुलित हुदै भैयाले खुसीमा आनन्दित हुदै दुई चार बेलुन हावामा उदायो । भीडमा धेरैको आँखाँ भैयामा परयो । बेलुन किन्नेको भीड झन बढन थाल्यो ।
पाहुना नआएर विरत्त भएको घरबेटीले भैयालाई केही ख्वाउने बिचार गरयो र भैयालाई खान डाक्यो । भैया मानेन नमस्कार साहुजी आपको जय होस् । आफूलाई खानलाई समेत कोही साथी नभए पछि भैयालाई पाखुरा समाएर ल्याए । सगै बसेर खान थाले । लजाएर सुरु गरेको भोजमा अयलाको (रक्सी) करामत देखिदै आयो । खुला ह्रदयले खान थालेकोले अपार आनन्द मिल्यो । भैयाले आज ब्यापार नगर्ने भनी आफूसँग भएको सबै नगद भोलि लिउला भनी साहु जिलाई दिए । यतिका मिठो खाना जिन्दगीको पहिलो भन्दै आनन्दित भए । भोज खाइसकेर घरबेटीलाई धन्यवाद भन्दै जिन्दगीको सबैभन्दा खुसीको दिन आज भन्दै जात्रा हेर्न निस्किए भैया । भीडलाई ठेल्दै लरखराउदै नाच्दै ठेल्दै भैरब रथको डोरी समाउन पुगे । भीडमा उसको साहस बढदै गयो अघि बढेको रथको पाङग्रो पो थेल्न थाल्यो अघि बढेको रथ पछाडि फर्कियो अनि ………………कोलाहल मचियो । अगाडि पछाडि गर्दा गर्दै छेड बिच्छेद भयो भैयाको शरिर बेवारिस भनेर लासलाई हटाएर जात्रा निरंन्तर चलिरहयो ।
अपरिचित पाहुना फर्केन नासो पैसा लिन कोही आएन जात्रा सकियो बेवारिसे लास बुझ्न कोही आएन टोलवासीहरूमा पैसा उठाएर लासको अन्यष्टि गरिने भनियो खबर सुनेर चकित घरबेटीलाई शंका लाग्यो । अघि बढयो लास हेर्न……… हे दैव ……जिन्दगीको सबैभन्दा सुखको दिन सगै मृत्यु पनि साथ लिएर आएको रहेछ अपरिचित भैया ….. भक्तपुरको बिस्केट जात्रा ……..ईति……..। । ।
जयदेश श्रेष्ट
सांगा
April 13, 2014
(स्रोत : Sahityasansar.com )
