लघुकथा : धुर्वेको बिन्तीपत्र

~तुलसीहरी कोइराला~Tulasi Hari Koirala_1

वन–जंगलको व्यापक अतिक्रमण हुन थालेपछि जंगली जनावरले आफूहरू असुरक्षित भएको अनुभव गरी आकस्मिक बैठक डाके । बैठकमा मानवीय अतिक्रमणविरुद्धमा आवाज उठाउँदै सबै जनावर जंगलको राजा भनाउँदो सिंहमाथि एक स्वरले जाइलागे । तिमी जंगलको राजा हौ भने सुरक्षा तिमीले गर्नुपर्छ ।

सबै जनावर एकै स्वरले प्रस्तुत भएपछि सिंहले आफ्नो लाचारी र असक्षमता प्रस्तुत गर्दै भन्यो, ‘म आफ्नै सुरक्षा त गर्न नसक्ने अवस्थामा पुगिसकें भने तिमीहरूको सुरक्षा कसरी गरौं ? बरु शरीरमा पनि ठूलो, मानिससँग पनि उस्तै र यता हामीसँग पनि उत्तिकै मिल्ने द्वैधचरित्रको हात्तीलाई राजा बनाऔं र हामी सबैको सुरक्षाको जिम्मा दिऔं ।

सिंहले प्रस्तावमा जंगलका त्रसित जनावरले समर्थन जनाए र मानिसले नै पटक–पटक नाम फेरिदिंदै आएका अहिले धुर्वे नामकरण गरिएको हात्तीलाई राजा बनाएर सुरक्षाको जिम्मा दिए । धुर्वेले जंगलमा आउने र जंगल अतिक्रमण गरेर घर बनाई बसेकाहरूमध्ये केहीलाई भौतिक कारबाही गरेपछि मानिस उसको विरुद्धमा पनि लागे र भन्न थाले, ‘धुर्वे बहुलायो, यसलाई मार्नुपर्छ ।’

मानिसको माग सुनेर भाग्दै गरेको धुर्वेले आफ्नो वंशको इतिहास पल्टायो – श्री स्वस्थानी व्रतकथामा नवराज ब्राह्मणलाई माला लगाइदिएर राजा बनाइदिने मै थिएँ । श्री महादेवले आफ्नै पुत्रको टाउको काटेपछि जंगलमा गएर गणहरूले मेरै पुत्रको टाउको काटेर ल्याएर जोडेका थिए र हात्ती जातिलाई गणेशको दर्जा दिएका थिए . आआफूफु र आफ्ना प्रजाको सुरक्षार्थ खटिँदा ममाथि बहुलाहाको आरोप ? न्याय माग्न जान्छु गणतन्त्र नेपालका प्रथम राष्ट्रपति समक्ष । कसो न्याय नपाइएला ?

धुर्वे काठमाडौं आयो ।

शीतलनिवासको गेटमा हात्तीलाई देख्नासाथ सबै त्रसित भए र सम्बन्धित अधिकारीसमक्ष कुरा पुर्‍याए । अधिकारी देख्नासाथै धुर्वेले संवाद शुरु गर्‍यो :

–महोदय, हामी जंगली जनावरले जंगलमा बस्न पाउने कि नपाउने ?
–पाउँछौ, जंगलमा तिमीहरूकै अधिकार छ ।
–जंगल अतिक्रमण गर्ने र जंगली जनावर मार्नेलाई कसैले पनि केही गरेनन, सबैको मिलोमतो छ । हामीले आफ्नो सुरक्षा आफैं गर्न पाउने कि नपाउने ?
–म जंगलको नयाँ राजा छानिएको छु सिंहले राजसिंहासन छोडेपछि । अब मेरा प्रजाको सुरक्षा जिम्मा पनि मेरै काँधमा आएको छ । यता सबै मिलेर मेरो मृत्युदण्डको फैसला गरिसकेका छन र गोलीका पर्रा पनि बर्साइसकेका छन । के म मृत्युदण्डको सजायबाट आममाफी पाउन सक्दिनँ ?
–सक्छौ, अवश्य पनि माफी पाउनैपर्छ । ल, धुर्वेको मृत्युदण्डको सजाय फिर्ता लिइन्छ ।
धुर्वे, अधिकारीको घोषणा सुन्नासाथ डङरंग ढल्यो र शरीरमा लागेको गोलीको पीडा बिसायो । लमतन्न परेको सुँढमा एउटा माला र कागज थियो । कागजमा राष्ट्रलाई सम्बोधन गरेर लेखिएको थियो – मानिसले कति मानिस मारेका छन । तर हात्तीले हात्तीलाई नै मारेको छैन । मानिस मार्ने मानिस बौलाहा कि आफ्नो सुरक्षा गर्न खोज्ने जनावर बौलाहा पर्यावरण संरक्षणका अभियन्ताज्यू ?

जटिल प्रश्नको उत्तरको प्रतीक्षा नै नगरी धुर्वे निष्प्राण भइसकेको थियो । अधिकारीले टोपी झिकेर मौनतामै निहुरिए ।

(स्रोत : संग्रहालय )

About Sahitya - sangrahalaya

We will try to publish as much literary work of different authors collected from different sources. All of these work is not used for our profit . All the creative work belongs to their respective authors and publication. If requested by the user we will promptly remove the article from the website.
This entry was posted in लघुकथा and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.