~ओमप्रसाद घायल~
जिन्दगीको गाडी लिएर
पश्चिम यात्रामा हिँडेको म
यतिखेर ठ्याक्कै तिम्रो गाउँमास्थिर आइपुगेको छु प्रियदर्शिका
जस्केलोबाट हेर त
म अन्तिम पटक तिमीलाई हात हल्लाएर विदा हुन चाहन्छु ।
हुनत यो जिन्दगीको यात्रा
तिमी र म
सँगसगै पुरा गर्ने एउटा सपना थियो
तर त्यो सपना सपनानै भएको छ ।
तिमी उहीँ छुट्यौ प्रिय
मेरो गाडी गुडिरर्हो
म तिमीलाई पर्खेर बसिरहन सकिन
सायद हाम्रो सहयात्रा टुट्यो यहीँबाट ।
प्रियदर्शिका
म सोचिरहेको छु
कति निर्दयी हुँदोरहेछ यो जिन्दगीको यात्रा
रोकेर पनि रोकन्न चाहेको वेला
नत छोडेर दौडिन सक्छु म तिम्रो सुन्दर गाउँतिर ।
यसरीनै कतै बाध्यतामा
कतै विवशतामा तिमीजसरीनै छोडेर हिँडिरहेको छु मैले
आफ्ना थुपै प्रियजनहरुलाई ।
प्रियदर्शिका
कहिले यो किनार, कहिले उ किनार
उदिन्दै फाल्दै
नदीले बगाएको वौरेठाजस्तो
मेरो जिन्दगीको गाडी
ठोकिँदै कुच्चिँदै कहिले ओरालो झरिरहेको छ
कहिले उकोलो चढिरहेको छ
म हेरिरहेको छु यही जिन्दगीको गाडीबाट
मान्छेका प्राकृतिक र अप्राकृतिक सभ्यताहरु
र
मैले खोजिरहेको छु यो मानव भूगोलमा
मान्छेका अग्ला हिमालहरु
मान्छेका हरियाली पहाडहरु
र, सैलुङ्गेको काखमा सुगन्ध छर्ने
थरीथरीका मानवगुराँसहरु ।
तर विडम्वनाको कुरा प्रिय
झनझन होचो हुँदैछ मानवकद
झनझन दुब्लो हुँदैछ मान्छेसंस्कृति……।
प्रियदर्शिका यो यात्रामा घरिघरि
म असन्तुष्ट छु मेरै नक्कली सपनाहरुप्रति
र तिनै भ्रामक सपना देख्ने आफ्नै अप्रिय आँखाहरुप्रति
लाग्छ किन देखिरन्छन् आँखाले
हुँदा नहँुदा सपनाहरु ?
वा किन परित्याग गर्न सक्दैनन् आँखाहरुले
आफैलाई तर्साउने सपनाहरु ?
यतिखेर म हराइरहेको छु प्रिय
कुरुप यादहरुको खण्डहरमा
किनकि, छाडि गएकाहरुको बेइमान यादलाई बचाएर
आँखाले जस्तै मुटुले पनि त मलाई दुखाइरहेको छ यो यात्रा ।
तरपनि उसरीनै हरक्षण र हरवखत
म जीवनको बस लिएर
हिँडिरहेकोछु पश्चिम यात्रामा
कहिले कुन घुम्तीमा धसिएको छ
कहिले कुन मोडमा पुगेर भासिएकोछ
यो जिन्दगीको गाडी ।
प्रियदर्शिका
कति छिचोलिनसक्नु छ यो सपनाहरुको जङ्गल
कति भयलाग्दो र डर लाग्दो छ
यो जीवनको काँडाघारीे यात्रा
र कति संवेदनाहीन छ यो मानवभूगोल ।
प्रत्येक दिन
वेइमानको पहाड मुन्तिरबाट
क्रमश डुविरहेको छ मेरो भरोसाको जून
तरपनि यो थोत्रो गाडीमा बसेर
पुरा गर्नुनै छ प्रियदर्शिका यो जिन्दगीको यात्रा
र म त्यही जिन्दगीको गाडी लिएर
यतिखेर ठ्याक्कै तिम्रो गाउँमास्थिर आइपुगेको छु प्रिय
जस्केलोबाट हेर त
म अन्तिम पटक तिमीलाई हात हल्लाएर विदा हुन चाहन्छु ।
(स्रोत : रचनाकार स्वयंले Kritisangraha@gmail.com मा पठाईएको । )
