~फेमोस प्रधान~
ऊ आफ्नो छाती आफैँ किन ? उधारी रहेछ ।
झिक्दै मुुटुु पत्थरमा बारम्बार पछारी रहेछ ।
गुुम्सिएका पिडाहरु सबै गजलमा सुुनाउदै,
विचरा हर साँझ भट्टी मै जीवन विगारी रहेछ ।
आमा हामी दलित हरुलाई मुुर्ती छुुन नदिने,
अझैपनि मन्दिरमा त्यो पापी पुुजारी रहेछ ।
मायामा पागल बनेका देवदासले भन्दै थिए,
यो मानव त केवल मायाको भिखारी रहेछ ।
नेपालमा बगेको झरना हेरे हुन्छ फेमोसले,
तिम्रो वियोगमा अझै पनि आँशुु झारी रहेछ ।
लक्ष्मण मिलन विष्ट
बुुधबारे, झापा ,हाल–कतार
(स्रोत : ‘विकसन’ साहित्यिक पत्रिका – सयुक्ताङ्क-३,४,र ५ (बैशाख-पौष) २०७० )
