व्यङ्ग्य कविता : ओथारो

~तितेपाती~

नवीन यूग जन्माउन गरेका धेरै यत्न विफल रहे ।
त्यसैले हार नमानि
आकाशका जुन तारा साक्षि राखेर
झलमल्ल घामको उज्यालोमा
आफ्नै मनसड्ड भरपुर सहवास गरेर
उसले अक्षरहरूको गर्भाधान गरेछ यसपल्ट त ।

अनि कष्टपुर्वक कोरलेको शब्दरूपि अन्डाको
ओथारो वसेको छ ।
बाक्य नामको वच्चा जन्माउने धोकोछ ।
वच्चा सबुत जन्मेला ,नजन्मेला
गर्भाधान र ओथारो अवस्य खेप्दैछ ।
खुनी पिपाशुहरूको नजर परेन भने
वा बिचाँजो परेन भने वच्चा अवस्य जन्मिनेछ ।
बुद्ध जस्तै ज्ञानी,भीमजस्तै बलशाली
र विदुरजस्तै नितिज्ञ, भिष्म जस्तै दृढसंकल्पि ।

जसले यो धर्तीको हरियो चौरमा चर्ने
त्यहि जमिनमा दाह्रा धस्ने ती बुर्बक
भ्ोंडाको हुल र ब्वाँसाको झुन्डलाइ
अनि गाउँले झुक्याइ रमाउने मुर्ख गोठालोलाइ
सिल्टिमुर खुवाउने छ । पक्कै हो ।

त्यसैले आउनुस प्रिय भावकहरू ¤
हामीपनि नवीन यूग वोकेर आउने
त्यो समयलाइ
आँधि,हुरि, वतास ,असिना
अनि आइपर्ने अनेकन विघ्न वाधा पन्छाउने
सकारात्मक प्रयत्नमा जुटौं
ब्यस्त जीवनवाट थोरै समय उवारेर ।
जसले हामी सवैको ओठमा मन्द मुस्कान छर्नेछ ।
न्ोपाल आमालाइ हंसाउनेछ ।

(स्रोत : हाँक विक्ली – वर्ष २८, अंक ३० – २०६८ आषाढ १ गते, बुधबार )

This entry was posted in कविता, हास्य - व्यङ्ग्य and tagged , . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.