Tag Archives: Yashodha Adhikari

~यशोदा अधिकारी~ वास्तविकता नबुझने मान्छ लाटोकोसेरो जस्त पीडाले छट्पटाउँछ समयलाई नबुझने मान्छ विना औचित्य झयाउँकिरीजस्तै चिच्याउछ अँध्यारोलाई उज्यालोमा

~यशोदा अधिकारी~ जङ्गलको अन्धकार गोलाईमा रातले जव अँधेरो बाल्छ, उत्तेजित यी हातहरू ल्ाालटिन बोकेर जङ्गल ढकनी उघार्छन् ।

~यशोदा अधिकारी~ गणतन्त्रको ओछ्यानबाट उठेर एउटा विहानी खाजा सामलको कुम्लो च्यापेर असजिलो भर्‍याङ् उक्लँदैछ आकाशमा फुलेको गणतन्को फूल टिपेर कपालमा सिउरिनु विहानीको लक्ष्य । हतारमा देखिने त्यो विहानीले

~यशोदा अधिकारी~ हरेक साल निस्कन्छ एउटा मान्छे मेरो विश्वासको ढोकाबाट र, हल्लाउँछ आफै बसेको घर म भरिरहेको हुन्छु जिन्दगीको रङ त्यही घरको झ्यालमा उभिएर । जव काँप्छन् मेरा कुची र ब्रसहरु छताछुल्ला पोखिन्छन् रङ छरिएर समगर सागरसरी मेरो आगानमा जिन्दगीको … Continue reading →