Tag Archives: Umesh Dhital

~उमेश धिताल~ गोरखा बजारसम्मको टिकट लिएर गाडीमा उक्लेको थिएँ । बर्खाको समय, गाउँमा काम भ्याईनभ्याई थियो, यता म भर्खरै परीक्षा सकेर फुर्सदमा थिएँ । ‘दाइ, टिकट हो ?’ पत्रिकाबाट आँखा नहटाएरै टिकट देखाइदिएँ । ‘झ्यालतिर बस्नु पाए हुने नि ।’ … Continue reading →