Tag Archives: Tibbat Darlami

~तिब्वत दर्लामी~ आफ्नै मनसँग भुनभुनाउदै यि अक्षरहरुको काव्यिक हरफ बुन्दै आज तिमीसँग आत्मालाप गर्दैछु आमा सायद मलाई सुन्दैछौ तिमीले तिम्रो मनले/धड्कनले । उ…त्यो पहाडमा कति उमँगका गुँराशहरु फुल्दै झरे होलान् कति दुःखको पहिरो गयो होला कति विपत्तीको डढेलो लाग्यो होला … Continue reading →

~तिब्वत दर्लामी~ म चुपचाप फिर्ता भएँ तिम्रो जिन्दगीबाट तिम्रो बस्तिबाट सुख र सम्पन्नताले सजिएको तिम्रो सुन्दर दुनियाँबाट हो, म चुपचाप फिर्किएँ । तिमीले, धेरै अपमानहरु सह्यौ धेरै चोटहरु सह्यौ कैंयौ घाउहरु लुकायौ आँशु लुकायौ दुःखेर पनि नदुःखे झैं गर्यौ सबै … Continue reading →

~तिब्वत दर्लामी~ गुराँशे सपनाका गोरेटो हुँदै धुपी सल्लाका पाखाहरुमा सुसेली हाल्दै एक दिन तिमी फर्केर आउनेछौ मैच्याङहरुको वस्तीमा यही ग्रामिण थुम्कीहरुमा । मनको खुल्ला आकाशमा लुकामारी खेल्दैछन् विश्वासको घाम–जून टल्किदैछन् चम्किदैछन् आस्थाका ताराहरु विछ्याएको छु यि नजरहरु पारी क्षितिजमा

~तिब्वत दर्लामी~ आमा! म पनि जाउँ कि क्या हो ? खाडीतिर उँट चराउन । याहाँ लोडसेडिङमा जीवनको अँधेरो पालेर बस्नुभन्दा याहाँ महँगीमा मनको चाहनाहरु मारेर बाँच्नुभन्दा सामान खोज्ने भीडमा सामान कम भएको अनुभूतीले आफ्नै आफन्तहरुबाट अपहेलित हुनु भन्दा लुसुक्कै छिरुँ … Continue reading →