Tag Archives: Surya Bikram Yakkha

~सूर्यविक्रम याक्खा~ युद्घमा शान्त्तिका नासोहरु खोज्दै छिन् , क्षेत्विक्षत् भएका मासूका चोक्टा-चोक्टा, र हड्डीका कुड्काहरु खिच्रिङ्ग-मिच्रिङ्ग सरी वटुल्दै छिन् । चाउरीका अनुहारले टुलुक हेर्दै , आशुको तरेलीमा , सुस्केरा हाल्छिन् , ऊ खुर्इ

~सूर्यविक्रम याक्खा~ प्रवेश द्वारमै तिखारीएर जोडले प्रहार गर्छ , वन्द ताल्चामा , प्वाकै उधारेर , टुक्रा-टुक्रा पारी गन्छ । चट्टान भित्रका हिराहरुमा पारदर्शी झिल्ली र किटाणुहरुमा ,

~सूर्यविक्रम याक्खा~ लेखिए कविताहरु , तिम्रै नाऊमा चढाएर , संयोग पछि वियोगको ,नाटकभित्रको नाटक खेलाएर ! म वीर , वुद्व जन्मेको , म शान्तिलाई , सिमाना पारी हस्तक्षेप गरिन्दै छ । मेरो शिर सगरमाथा ,रैरहे पनि , देश भित्र-भित्रै ,लुछाचुडी … Continue reading →

~सूर्यविक्रम याक्खा~ चेप्सो टाँसीएका ,फनफनी घुम्दै , गाँऊ,वस्ति-वस्तिहरुमा , ओछयानको चोसा-चोसामा , चाहारिएर ,सुटुकै वसे छ , ति भोका उडुसहरु …, कोही चिच्याउदै कार्पेट र भित्ता-भित्तामा दगुरी रहे ।

~सूर्यविक्रम याक्खा~ एक काँदे झोला ,निलो कलरको घामले पिल्सिएर खैरो-खैरो परेको , झोला भित्रको मेरो कविता , धेरै साल भो हराएको । देखे मैले उनीलाई , शहर भित्र रमाएको , भेटे मैले उनीलाई , अखबरमा छपाएको ।

~सूर्यविक्रम याक्खा~ वर्षा साउनको झरीमा एक तमासाले पानी परिरहयो । भिजेका शरिरहरु थर्रर-थर्रर काम्दै निलो कालो भएका ओठबाट कि..टि..टि -कि..टि..टि.. जुधेका दांतको आवाज आईरहयो । उर्लेको भेलभित्र चिच्याउदै , मायाले भरिएका निश्चल पोकाहरु ,

~सूर्यविक्रम याक्खा~ आज विहान हाँस्दै हिड्थ्यौ रिसायौकी किन ? वोल्दीनौ , नजर छोपी घुम्टो ओढी , लजाएर हो की किन ? मुख खोल्दीनौ । डर लाग्छ , कत्ता-कत्ता मुटुभित्र काँडा वनी रोपी दिने हो की ,

~सूर्यविक्रम याक्खा~ हात अठाएर धर्साहरु कोरिए , औलाको र्इशारामा नाच्न थाल्छन् शब्दका फूलहरु …., मन सलवलाउदै कुदन थाल्छन् , क्षितिज पारिका गाँऊहरुमा । नसा-नसाहरुमा रगत वगीरहे , रौ-हरु ठाडा-ठाडा भै रहे , लेखान्तमा लेखिएका भाग्य

~सूर्यविक्रम याक्खा~ म भित्र गुम्सिएको छ कयौ -व्यथाहरु निश्पट धव्वामा त्राहिम-त्राहिम काकाकुलहरु………. । म भित्र-भित्रै मायालुका सम्झनाहरु