Tag Archives: Sujan Magar Bairagi

~सुजन बैरागी~ फूल देखाई काँडाले घोच्छन् भन्ने के थाहा आफन्तले नै पराया सोच्छन् भन्ने के थाहा

~सुजन ‘बैरागी’~ म हिडेको बाटो तिमी हिन्न नपरोस आफ्नै देशको माटो नि किन्न नपरोस आफ्नै पौरखले लाउन खान पुगोस सधैं आफू अघाउँन अरूको भाग छिन्न नपरोस म रोएको कुरा नसुनाउ कसैलाई

~सुजन बैरागी~ घाउ त घाउ न हो बल्झी बल्झी दुख्छ यात्रा न हो जिन्दगी अल्झि अल्झि दुख्छ सधैँ हाँसी खुसी बाचौ सबैले यही चाहन्छ सुख मात्र हुन्न जीवन दुःख तिर गई अल्झन्छ हृदयमा घाउ लागेसी बल्झि बल्झि दुख्छ

~सुजन बैरागी~ म त्यस ठाउँमा पहिला पनि पुगेको थिँए, तर धेरै पहिला । त्यतिबेला त्यो एउटा सुन्दर संसार थियो । त्यो प्रसंशनिय थियो । त्यहाँको नदीनाला, हावापानी, वनजंगल अनि त्यहाँका सहयोगी निःस्वार्थी मानिस, आहा ! कति राम्रो थियो कति असल … Continue reading →

~सुजन बैरागी~ “सिस्टर प्लीज मलाई पानी दिनुस् न । आ ऽ ऽ ऽ ए सिस्टर सि…..स्…ट..” “आयूष… आयूष के भो ?” “डक्टर.. डक्टर बेड नं. १०४ को पेसेन्ट फेरी बेहोश ।” “अक्सिजन तयार गर । सिस्टर रिपोर्ट देखाउनुस् त ओ … Continue reading →