Tag Archives: सोमनाथ सिग्द्याल – Somnath Sigdyal

~सोमनाथ सिग्देल~ क्या हो यो सन्मुखमा अति चित्र चलाक चालको सुषमा । यो तेजीलो जोडा दौडाउँछ दिव्य दीप्तिको घोडा ।।१।। टाढा छ बादल-दल स्पष्टै छन चन्द्रमा पनी विमल । जोडा बिजुली गोला विचमा झल्कन्छ किन होला ?।।२।।

~सोमनाथ सिग्देल~ सफर गरी अति टाढा आयें आशा लिई गाढा । पाऊँ म आज खास प्रेमसँगै आश (स)पाश (स)मा वास ।।१।। नगरी नगरी-वास त्यागी कान्तारको त्रास । आयें नलिई धन्दा दौडाउँछ कामको फन्दा ।।२।।

~सोमनाथ सिग्देल~ हटयो मलिन आसुरी स्थिति विभावरीको विभा, प्रभात अति शोभियो, लिइ अपूर्व दैवी प्रभा। – विवेक सब वस्तुको हुनगयो नवालोकमा, खुल्यो विमल विम्बको उदय भित्र प्राकाशमा ।।१॥ उड़े करुण-केशरी उद्य-शैलको शृङ्गमा, सदा फटफटाउंदै किरण-सङ्घको रङ्गमा ‘

~सोमनाथ सिग्देल~ लक्ष्मणखातिर बूटी खोज्नाको रामले दिदा काम । हनुमान् गएर ल्याए, ‘सक्नेलाई दिनू काम’ ॥ (१) जाली दानव वृकले शिवको सेवा गरी लिएर वर । गौरी नै लिन खोज्यो, ‘नगरे ठगमा पत्यार भर’ ॥

~सोमनाथ सिग्देल~ पति प्रेम गराई खुद्रा किन लिन्छयौ मानको मुद्रा ? देऊ दाग दवाई प्यारी १ मुखचन्द्र चाँदनी छाई ।।१।। दम् विधुविंव दिशाविदिशा उदाउँदा ! दिनसमान हुन्छ निशा । क्या हो सफाइ आज ! प्राप्त भयो तव त मानको ताज … Continue reading →