Tag Archives: सिद्धचरण श्रेष्ठ – Siddhicharan Shrestha

~सिद्धिचरण श्रेष्ठ~ नेपाली हूँ कठिन गिरिमा चढ्नलाई सिपालु बैरी नै होस् तर छु बहुतै दीनमाथी दयालु तातो रातो रगत रिपुको प्यूँन हर्दम् तयार, मेरो मेरो प्रिय खुकुरी यो हेर भै होसियार। शिक्षा मेरो जगतभरको गर्नु रक्षा सदैव दीक्ष यै हो … Continue reading →

~सिद्धिचरण श्रेष्ठ~ क्यै हारे झैं, क्यै बिर्से झैं, को त्यो पथमा आइरहेको ? कुक्कुर जस्तै लुरु लुरु हिंड्दै, दुर्बलताले पीर निखन्दै, को त्यो पथमा आइरहेको ? X X दुइटा लठ्ठी, एउटा ढुङ्गा,

~सिद्धिचरण श्रेष्ठ~ हो रात थियो जून खिलेको बाहिर विश्व थियो मुदित, कोठाभित्र म पल्टिरहेथें अँगाली विश्वसित । कोमल करले मेरो ओंठ छोइ भन्यो विस्मित उसले- ‘किन रात पर्योठ ? किन घाम गयो ? वा रात पठायो कसले ‘ सप्रेम भनें … Continue reading →

~सिद्धिचरण श्रेष्ठ~ (१) चन्दागिरिमा ढाक्रे हिंड्छन् । यू.एन्.ओ. मा वहस छ छिन् छिन् । पाटन गाउँछ दिनभर टुङ्टुङ् । भारी खोल्दछ सँगा भांज्याङ् । (२) भटमास मकै गुन्द्रुक सीतन । जल्छ चितामा हरहर भृतजन । बोकी यात्री हिंड्दछ रेल । … Continue reading →