Tag Archives: शिरिष पराजुली – Shirish Parajuli

~शिरिष पराजुली~ उहिल्यै बाजेको पाला देखि घिस्रिदैं लड्दै र चढ्दै आयो प्रजातन्त्र तर मैले प्रश्न गरिनँ यस्को वैधानिकतामा, र पो भोग्दैछु गरिबी र बेरोजगारी । देशको भूगोल र नक्सामा किरिङमिरिङ सिमाना सिमानामा नौलो झण्डा झण्डा प्रति प्रश्न गरिनँ, र पो … Continue reading →

~शिरिष पराजुली~ जसरी नदीहरू समुन्द्रको खोजीमा आफूभन्दा गहिरोपना खोज्छन् त्यसरी नै मेरो आत्मा तिम्रो प्रतिबिम्ब खोज्छ; धेरै टाढा बगीरहेको नदी एक्लै आफ्नै वेगमा एक्लोपना मात्र एक्लोपना । जसरी पवित्र फूल आफूलाई घामको किरणमा समाहित गर्छ

~शिरिष पराजुली~ डर ! हो डर छ म भित्र सायद तपाइँ भित्र पनि निहित छ मेरो मात्रै एकलौटी सम्पति पो कहाँ हो र ! डरको सिलसिला बालापन देखि अहिले ठिटो हुँदा अनि विस्तारै वृद्दावस्था, बालापनमा ठूलो हुन्न कि भन्ने डर … Continue reading →

~शिरिष पराजुली~ आमा, तिम्रो छाँयाँमा परेपछि मैले अरू कृत्रिम छाँया बिर्सेर तिम्रै न्यानो काखमा आफ्नो छाँयाँ बिसाएँ अनि बिर्से मैले ति पूराना छाँयाँहरू तिम्रो ममताको कारूणिक छाँयाँमा । मेरो सानो छँदाको छायाँ सायद बढेर ठूलो भयो तर

~शिरिष पराजुली~ मुटु धड्किएको बाहिर सम्म सुनिन थाल्यो मन बेचैन छ, मस्तिष्क एकोहोरो हुँदै छ म टोलाएको देखेर मलाई मेरो छायाँले मेरो परीचय दिदैँन एक्कासी म आफ्नो परिचय खोज्छु, तर मेरो परीचय कतै छायाँमा धमिलो हुन्छ । मेरो आँखाँ पनि … Continue reading →

~शिरिष पराजुली~ ‘साहित्य’ सुन्दैमा गह्रौं शब्द, भन्छन् साहित्य बिजुलीको चम्काइ होइन काँडा बिच फूल्ने फूल हो जुन फूल ठालूको भयो साना त सधैं काँडा भए । म सोच्छु भानुभक्तलाई, र मनमा प्रेम जाग्छ रामायण, बधुशिक्षा उनकै देन उनी सर्वत्र मानिएका … Continue reading →

~शिरिष पराजुली~ जब हामी दुई भयौ; मौनता र आँसुमा आधा भाँचिएको मन वर्षौं देखि मर्मतको खोजिमा । बिहानीको शीत; मेरा ओसिला परेलामा म सम्झन्छु चेतावनी जो म सोचिरहेको हुन्थे । सबै टुक्रिएझै; कतै तिम्रो नाम गुन्जाएमान हुन्छ

~शिरिष पराजुली~ यसपाली मात्रै लडेको धरहरा मेरो सपनामा आएर ठिङ्ग उभियो जुन धरहराको टुप्पोमा बसेर एउटा कवि शहरको कविता कोर्दै थियो । मेरो सपना ‘जुम’ भएर विस्तारै कविको कवितामा ठोक्कियो अनि त्यो कविता यसप्रकार थियो । सगरमाथा माथि बसेर कविता … Continue reading →

~शिरिष पराजुली~ म चाहन्छु, वैभव यश आराम जीवनको सम्पूर्ण परिभाषा अर्थ भित्रको अर्थ मूल्य र मान्यता केवल भानमा सिमित रहेछन् अनि रहन्छ खोक्रो अस्तित्व देश संग सामन्जस्यता म चाहन्छु,

~शिरिष पराजुली~ सर नमस्ते ! ‘नमस्ते’ भन्दा नै सर मबाट टाढिए, मैले आफैंलाई सुघें– कतै किर्तिपुरले मलाई दुर्घगन्धित त बनाएन तर हैन म भित्र महङ्गो पर्फ्युम बास्ना छ । सोचें, सर मबाट किन टाढिए ? अनि मनमा नानाथरी अङ्कगणित खेल्छ … Continue reading →